Campo a través 09

Este xoves fumos correr a Area da Vila, á competición intercentros de campo a a través. Tivemos a sorte dos valentes e fixo un día estupendo, soleado e sen vento. Como a cousa era en casa, en terreo coñecido, os nosos/as sacaron peito e tivemos unha chea de medallas. Queda demostrado nas fotos que tedes aquí debaixo:

De Películas

MÁIS TAQUILLAS, QUE É A MODA!

Patrullando pola entrada-recibidor do iES, atopeime cunha rapaza abrindo a súa taquilla. E como ese elemento sempre foi moi ilustrativo nas series de TV con alumnado adolescente, sentín curiosidade por notar como respiraba esta alumna de 1º (novata, polo tanto!) acerca do asunto taquilleril.

Resultache útil a taquilla?

- Sí, xa que evita andar cargada de libros.

Tes adornada a taquilla con algunha foto?

- E para que, nin tempo de mirar para elas vou ter.

Seguiremos…

                                 

E TAMÉN ESTAMOS CONTRA A VIOLENCIA…

Como xa anunciou no seu día o Vilán irmán, celebrouse unha semaniña contra a violencia de xénero. Pillamos a 2 representantes do xénero femenino, observando a exposición montada con letras de cancións e textos informativos.

Sempre nos resulta extraordinario ver adolescentes lendo textos… E, como non, falamos con Natalia e Tamara…

Que canción vos gusta máis? E tanto Natalia como Tamara decántanse pola de Merche, Abre tu mente. Natalia di que tamén lle gusta moito a de Amaral.

E ante a pregunta de que tal lles parece a exposición, contestan a dúo “Está moi ben”.

Seguimos buscando…

BIBLIOARTE CALABACIL, BIBLIODEPORTE…ESTAMOS EN TODO!!

Pódese decir que a biblioteca do noso IES ven sendo un fervedoiro de mentes pensantes.

Entre a diversión (sí, diversión!) de ler, a de “tuentiar” ou os xogos de mesa, salta de cando en vez algunha competición “ deportiva de mesa”, como vai sendo estes días co torneo polideportivo que organiza o Departamento de Educación Físca, en colaboración con esta a nosa Biblioteca.

Tamén hai días que se “compite” na preparación das actividades de clase (sí, sí, hai xente que estuda!!), especialmente exames. Pero diso falamos outro día.

O día que reflicte a imaxe temos a un equipo de 1º competindo ó xogo das damas con outro de 2º (cinco contra cinco).

Seguiremos…

CABEZAS GAÑADORAS

Pasou o concurso das cabazas, con motivos pouco claros, se atendemos a algúns medios de información, e para festexar o día dos mortos (Samaín na terras de tradición celta e Halloween nas de “herencia xenética”) que di algunha xente x Galicia, sen darlle importancia a disputa de nomes. No Vilán podedes ver imaxes da exposición-concurso.

Imos falar coas 3 gañadoras no concurso de cabazas, empezando polo máis veterana (e, neste caso, a máis literaria): Sara Carballo con nós.

 

Esperabas ganar?

- A verdade é que non.

Que che serviu de idea para darlle ese aire de “alén de nós”?

- Encontrei a idea no libro que van ler os do club de lectura dos maiores, o de “Os vellos non deben namorarse”.

Entón, que representa a montaxe?

- A cabaza representa o vello e a caveira a morte que lle anda xa moi cerca.

E seguimos con unha veterana de 2º ano e segura de se mesma, Noelia Pose. Ela e o seu doble flamenco de ET:

Esperabas ganar?

- Sí.

Como apareceu a idea desa montaxe “por bulerías”?

- A partir do vestido dunha muñeca, pensei na idea da cabaza vestida…

Non se lle imita moito a alguén?

- Eu non me dera conta, pero polo que din ten pinta de ET.

E xa rematamos cunha novata de 1º, faladora imparable pero algo “jarabedepalo”, que está contenta neste “día de mortos” (pero lembremos que “os mortos celtas” non tiñan porque ser malos visitantes, era unha noite de festa!), fálanos Érica Santos:

Esperabas ganar?

-Depende.

E como xurdiu a idea da cabaza?

- No faiado atopei unha perruca e de aí veume a idea…

Segundo ti, que representa?

- Unha especie de vampira.

                                                     

E así rematamos un falar con estes (perdón, estas!!!!!) gañadoras. Seguiremos…

PASABAN POR ALÍ…

Decidimos darlle voz a un equipo de veteráns, dous recéns subidos a 2º nivel e dous embarcados no PCPI.

Así que nos chantamos fronte ao banco (que non presta cartos) e lles tiramos as preguntas de rigor (estes días):

Tiñades ganas de volver?

- Algúns si, pero outros ningunha.

Que tal foi o verán?

- Ben, en xeral, pero algún a certas horas ía un pouco “cego”.

Algo que dicir destes primeiros días de curso?

- Empezamos algo mal. O peor foi o parte que xa levou un deles.

Pero están ledos coma poucos. Hai que lles agradecer o bo humor, xa que esa vén sendo unha das características básicas deste grupiño de rapaces: as ganas por vivir. Espero que nos meses vindeiros atopen máis momentos de ledicia e de traballo ben feito.

E como me caen un montón de ben, aí vai unha canción chea de color (xa se me van os pés…) :

http://www.youtube.com/watch?v=8IogAP0zmmc

UNHA CONVIVENCIA NO CAMIÑO

Hoxe marchamos (case) todos do Instituto. Fómonos de 'marcha'. Xa sabedes, de Traba a Laxe. Outra vez temos que dicir que nos encantou o percorrido, a pesar de certas néboas ameazantes. Pero estamos máis contentos aínda do ben que foi a cousa. Temos que felicitarnos todos, pero eu penso que especialmente ao alumnado, que tendo un comportamento tan bo, permite que neste Insti se poidan facer cousas así. Ben por nós!!

Como premio tedes aquí unhas fotos. Se as queredes descargar, estas e algunha máis, pasade pola biblio.

RECIBINDO O NOVO CURSO

Sabendo que o alumnado pasa o verán pensando na súa volta a este marabilloso insti, non queremos pasar sen darlles a benvida coa axuda do persoal.

Así que no corredor, este luns e primeiro día de clase, pillamos a un par de mociñas de 3º da ESO (recén embarcadas) e fixémoslle un trío de preguntas.

- Tiñades ganas de volver ó insti?

- Si, porque eso quere dicir que estaba chegando a Barca.

- Que tal foi o verán?

- Ben.

- Algo que dicir deste día?

- Non estivo mal, pero para ser o 1º día houbo moito traballo.

Nótase que Noemí e Jeni se levan moi ben, xa que contestan ao alimón. Esperemos que todo lles vaia ben neste curso (mesmo o traballo coa madeira), xa que o merecen! Seguiremos buscando “inicios de curso”.

Mentras vos deixo descansar cun “traballador nato”:

http://www.youtube.com/watch?v=73OUOH3gT9g

FIN DE CURSO PASADO POR AUGA

Tiñan o cerebro tan 'a lume' logo dos exames finais que tivemos que poñelos a remollo para rematar o curso.

Logo dunha camiñata desde o Insti ata a praia do Lago (de enfrente, que din os camariñáns) démonos un baño refrescante, xogamos na area e comemos xeados. Outros marcharon a surfear nas ondas de Malpica. Non está mal para remate de curso!

ENTREGANDO PREMIOS

Así de contentos se puxeron os alumnos e alumnas (ou pode que lle apeteza varrer o chan coas melenas, quen sabe!) á hora de recibir os premios de Deporte Interno e os dos poemas presentados ao Certame de Poesía do Concello.

Unha boa forma de ir rematando o curso, e as entradas a este blog, aínda que algunha actividade queda por aí que teremos que poñer aquí, non sí?

DE FARO A FARO
Logo dalgún problemilla cos 'motores virtuais' do 'catamarán' da biblio, xa podemos 'navegar virtualmente' de faro a faro, do Vilán ao das Cíes.
Hai que ver as caras que ten esta xente cando non está dentro dunha aula, que sorrisos!! E logo algún me pregunta que por que digo que quero ser alumno no insti, e non profe! E seguro que algún, que aquí xa había maiores, xa sabe agora o que outros saberán máis tarde: que se aprende tanto ou máis que nos libros, que todo vai xunto e todo se complementa.

A GOLPE DE REMO

Tal día coma hoxe, cun sol espléndido e sen vento, fomos río abaixo -e río arriba- a golpe de remo. Unha experiencia estupenda, un tanto 'pasada por auga', na que temos moito que agradecer aos monitores que nos guiaron e a Javier, encargado de actividades do insti, que foi o organizador.

Ademais da remada tivemos unha sesión de carreira de orientación que nos levou polos montes de Xaviña. Ao final todos nos 'orientamos' e non houbo que rescatar a ninguén.

Aquí tedes unha mostra do que pasou, e si non podedes descargar as fotos de abaixo, facédeo desde aquí<

Películas

Navegantes

O pasado martes, día 21, os de 3º, dentro do denominado Proxecto Terra, visitaron a cidade de Ferrol e navegaron pola súa rúa:
Primeiro percorreron o barrio da Magdalena, para ver as fachadas das numerosas casas modernistas.
No parque Raíña Sofía foron á aula de Ecoloxía Urbana, na que participaron nun xogo co fin de coñecer como se produce a contaminación dos ríos, para tomar conciencia de que a auga e un ben escaso e todos debemos, facer o posile para preservala.
O paseo en barco foi desde o Peirao da Curuxeira ata a ponte das Pías, con parada e "xelado" en Mugardos. E logo foron ata as proximidades do porto exterior. Atracaron no castelo de San Felipe, con visita guiada.
Total: un aburrimento terrible. E Marisa e Manolo decindo que que todo o día pelexando con eles, que non hai quen os ature, que que horror, que que... (jua,jua,jua...)

LEMBRANDO

Dúas alumnas deixaron o centro hai xa un tempo, pero tamén deixaron o seu selo polos lugares do IES por onde foron pasando. Un deles foi a biblioteca, xa que eran habituais visitantes nos recreos.
Usaban tanto o diccionario como algún libro que lles dera información sobre os lugares onde viviron : Granada, Camariñas… Iban defendéndose ben co castelán e non lle facían ascos ó galego (xa podían aprender delas algúns coruñeses…). Pola nosa parte gustamos naqueles días de escoitar o seu árabe.

Aproveitando unha carta que enviaron ó noso centro, queremos desde estas pedras mandar ata a cidade da Alhambra unha man que permita trasmitirlle a nosa calor (o noso clima non lles axudaba tanto) en forma de amizade.

Sempre que querades vir de visita (e lembrade as visitas virtuais), Farah e Oujdane, aquí estaremos!
Como lembranza dunha excursión feita no principio de curso aquí e aquí van dous ligues con imaxes daquela actividade.

E como non hai dous sen tres, imos poñer aquí outro ligue cunha canción árabe. No videoclip hai unha mestura de estéticas orientais e occidentais, o que pode facilitar ó noso alumnado unha comparación cos seus famosos “triunfiños”.

Situamos aquí o ligue coa nova entrada (21/02/10) para facilitar as cousas:

http://pedrasdovilan.blogspot.com/2010/02/marrocos-tan-preto-e-tan-lonxe_21.html
 

ESCAQUEANDO (SE)

Era o verbo máis practicado na antiga “mili”. Pero, no IES e nesta época do curso, corresponde ó deporte que practican na biblioteca unha parte do noso alumnado: xogando ó xadrez tamén van “escaqueando”.
E casi rematando o torneo , conversamos cun dos seus 21 participantes, para “meternos” un pouco en como o vai vivindo.

Por que participas?
- Para pasalo ben.
Esperas gañar (está neste momento ex-aqueo na primeira posición)?
- Non.
Como ves o nivel dos xogadores?
- O ano pasado era máis alto.
Queres animar a outros para que se pasen pola biblioteca nos recreos?
- Sí, considero que se pode pasar un tempo entretido.

Graciñas a Santiago Baña polas súas palabras. Como digo eu sempre, a mocidade ten xente de moita calidade.

E patrulla habemus.

NO PATIO (DE BUTACAS) DO CINENSINO (2)

E para nos axudar nun comentario anterior sobre CINENSINO, buscamos a un grupiño de 1º de ESO e falamos sobre esta actividade.

- Que vos pareceu a peli?
- Ben, interesante, rara… son algunhas das súas respostas.
- En que consiste o caderniño que traballades na titoría?
- En ir facendo comentarios sobre cousas que aparecen na peli.
- Algo vos quedou como máis marcado dese caderniño?
- Hai un test con preguntas sobre os pais. Unha vez feito nótase que non sempre coñecemos ós nosos pais tanto como pensamos.

Para rematar pregunteilles que lles parecía eso de “traballar no cine”, pero todos opinaban que non era cousa para eles.

En fin, dámoslle as gracias a María, Mónica, Nuria e Michael, por axudar a este patrulleiro perdido.
E, xa de paso, lles informei que no catálogo da nosa biblioteca hai pelis e libros deste tipo. Que axudan a comprender como a sociedade debe ser máis respectuosa coas persoas "diferentes".
Dalgún xeito todos somos diferentes!!!!!

NA MOCIDADE HAI DESAMOR?

O que si che hai son poetisas no IES. Unha delas decidiu cantar en francés ó desamor, facendo que lembremos (os vellos) aquel “Paris, c’est l’amour”.
Noelia Pose, de 1ºB e 1º premio en LF do certame de poesía amatoria 2009 , di nunha parte do seu poema:

Toi fou, fou de moi
mais moi peur, peur de toi.
Les jours passent.
(toi=ti, fou=tolo, moi=eu, peur=medo, jour=día)

E unha vez rematada a entrega dos premios falamos coa Noelia, mantendo o seguinte intercambio:

- Por que te presentaches ó certame poético?
- Interesábame o tema e pensei que tiña algunha oportunidade de gañalo en francés.
- Por que nesa lingua precisamente?
- Síntome moi segura en francés e eso animoume.
- E por que o enfocaches polo desamor?
- Sempre se fala de amor, amor…, coidei que podía facer algo diferente, que era mellor falar de dúas persoas que non coinciden, que se aman en momentos diferentes.

Pois sí, a Noelia soubo coller esa esencia do desencontro amoroso, que non é tan raro nas parellas humanas: hoxe ámote eu e ti pasas de min, mañá ó revés. C’est la vie!

NO PATIO (DE BUTACAS) DO CINENSINO (1)

Unha actividade moi ligada á biblioteca ven sendo a do CINENSINO. Coa colaboración de Neria, que aporta persoal, material de proxección e os caderniños para traballar na aula, temos a posibilidade de ver tres pelis que nos falan sobre aspectos importantes na educación da mocidade.
Os caderniños, como o da imaxe, permiten traballar nas titorías os aspectos salientables para educar en valores democráticos.

Concretamente neste trimestre tivemos unha peli, El niño de Marte, que nos falou dun neno diferente. Un neno que non se adapta ás características que marcan as reglas sociais imperantes: ven sendo algo así “como un neno marciano”.
A pregunta, unha vez mirada e vista a peli, podía ser esta: que facemos con el? Seguro que moitos dirán: reenvialo ó seu planeta!
Deso vai esto do cinensino, non?

OU O COMENTARIO DUNHA EXPOSICIÓN AMATORIA

A biblioteca montou unha exposición sobre poesía amorosa. Para reivindicar o feito de amar e o feito de dicir o noso amor con palabras.
Nestes tempos de internet haiche moito “tkm”, “qroxe”…, pero, curiosamente, son tempos de pouco amor. Porque querer e amar poden imitarse moito, pero pasar de querer a amar, vén sendo como pasar de río a mar: haiche que desembocar con xeito.
Para comentar a exposición, preguntámoslle a unhas rapazas de 2º nivel (xa mociñas?), que toman o fresco e algunha lambetada ocupando un banco do noso patio.

Sabedes algo da exposición? É o mesmo querer que amar? E sacamos algo como esto:

- Vimos a exposición, pero non collimos ningún libro para ler algún poema.
- Amar non é o mesmo que querer. Amar é enamorarse dunha persoa, amar é querela con paixón, non é o mesmo que querer a un amigo, ou querer a túa nai…

Pois si, parece que o teñen clariño. Seguriño que de cando en vez observan se hai paseando algún posible "apaixoante". Espero que teñan sorte!

Eu seguirei patrullando.

PODE SER UN CONCURSO...

Muchacho que sería yo mirando
aguas abajo la corriente,
y en el espejo tu pasaje
fluir, desvanecerse.

Dinos un poeta falando da mocidade. Que tal se, antes de te desvaecer, contestas unha pregunta nun comentario e fas que durma hoxe máis contento?
Todo proceso de comunicación ten unha primeira porta e nada mellor que abrila xa un día como hoxe…
Esta estrofa do mozo e o espello está nun libro chamado, en linguaxe bibliotecario: 860P , ALE , vic . A pregunta que me gustaría ollar contestada di así : quen é o autor dese libro?

Living Europe - Galicia Dixital
Os de 1º deste curso non paran! Están empeñados en andar canto camiño se lles poña por diante. A última (polo de agora) foi á Capital, para aprender Inghlés e fedellar nos aparellos de Galicia Dixital. Coñecemos as principais rúas e prazas e visitamos a 'Santi' na súa casa. E, como non podía ser doutro xeito estando en Santiago, a chuvia fixo tamén acto de presenza durante o día.
Quen se atreve co test sobre a excursión??? O que acerte pode ver o vídeo que está embaixo!!





Living Europe-Galicia dixital from Libraco on Vimeo.

Os de 1º metidos en xeo

Marcharon pola mañanciña, con vento e friaxe, pero nada consegue deter a estes aventureiros amantes da natureza... e do xeo.

Primeiro visitaron o CEIDA (Centro de Extensión Universitaria e Divulgación Ambiental de Galicia... toma xa!!), realizaron un roteiro por Oleiros, vendo a costa de Dexo: a marola (quen non pasou a marola non pasou a mar toda) na entrada da ría de Ares, o Seixo Branco e as antiguas baterias costeiras de defensa, entre outras cousas.

E para enfriar a ardor aventureira foron patinar no xeo, aínda que algunha meteu a pata, ou mellor dito a man, onde non debía... non si, Maeva?? Menos mal que é de boa caste e sanará pronto!
Podedes ver aquí abaixo as fotos e facer (se vos atrevedes!!), o cuestionario de embaixo.

Movies