LEMBRANDO

Dúas alumnas deixaron o centro hai xa un tempo, pero tamén deixaron o seu selo polos lugares do IES por onde foron pasando. Un deles foi a biblioteca, xa que eran habituais visitantes nos recreos.
Usaban tanto o diccionario como algún libro que lles dera información sobre os lugares onde viviron : Granada, Camariñas… Iban defendéndose ben co castelán e non lle facían ascos ó galego (xa podían aprender delas algúns coruñeses…). Pola nosa parte gustamos naqueles días de escoitar o seu árabe.

Aproveitando unha carta que enviaron ó noso centro, queremos desde estas pedras mandar ata a cidade da Alhambra unha man que permita trasmitirlle a nosa calor (o noso clima non lles axudaba tanto) en forma de amizade.

Sempre que querades vir de visita (e lembrade as visitas virtuais), Farah e Oujdane, aquí estaremos!
Como lembranza dunha excursión feita no principio de curso aquí e aquí van dous ligues con imaxes daquela actividade.

E como non hai dous sen tres, imos poñer aquí outro ligue cunha canción árabe. No videoclip hai unha mestura de estéticas orientais e occidentais, o que pode facilitar ó noso alumnado unha comparación cos seus famosos “triunfiños”.

Situamos aquí o ligue coa nova entrada (21/02/10) para facilitar as cousas:

http://pedrasdovilan.blogspot.com/2010/02/marrocos-tan-preto-e-tan-lonxe_21.html
 

ESCAQUEANDO (SE)

Era o verbo máis practicado na antiga “mili”. Pero, no IES e nesta época do curso, corresponde ó deporte que practican na biblioteca unha parte do noso alumnado: xogando ó xadrez tamén van “escaqueando”.
E casi rematando o torneo , conversamos cun dos seus 21 participantes, para “meternos” un pouco en como o vai vivindo.

Por que participas?
- Para pasalo ben.
Esperas gañar (está neste momento ex-aqueo na primeira posición)?
- Non.
Como ves o nivel dos xogadores?
- O ano pasado era máis alto.
Queres animar a outros para que se pasen pola biblioteca nos recreos?
- Sí, considero que se pode pasar un tempo entretido.

Graciñas a Santiago Baña polas súas palabras. Como digo eu sempre, a mocidade ten xente de moita calidade.

E patrulla habemus.

NO PATIO (DE BUTACAS) DO CINENSINO (2)

E para nos axudar nun comentario anterior sobre CINENSINO, buscamos a un grupiño de 1º de ESO e falamos sobre esta actividade.

- Que vos pareceu a peli?
- Ben, interesante, rara… son algunhas das súas respostas.
- En que consiste o caderniño que traballades na titoría?
- En ir facendo comentarios sobre cousas que aparecen na peli.
- Algo vos quedou como máis marcado dese caderniño?
- Hai un test con preguntas sobre os pais. Unha vez feito nótase que non sempre coñecemos ós nosos pais tanto como pensamos.

Para rematar pregunteilles que lles parecía eso de “traballar no cine”, pero todos opinaban que non era cousa para eles.

En fin, dámoslle as gracias a María, Mónica, Nuria e Michael, por axudar a este patrulleiro perdido.
E, xa de paso, lles informei que no catálogo da nosa biblioteca hai pelis e libros deste tipo. Que axudan a comprender como a sociedade debe ser máis respectuosa coas persoas "diferentes".
Dalgún xeito todos somos diferentes!!!!!

NA MOCIDADE HAI DESAMOR?

O que si che hai son poetisas no IES. Unha delas decidiu cantar en francés ó desamor, facendo que lembremos (os vellos) aquel “Paris, c’est l’amour”.
Noelia Pose, de 1ºB e 1º premio en LF do certame de poesía amatoria 2009 , di nunha parte do seu poema:

Toi fou, fou de moi
mais moi peur, peur de toi.
Les jours passent.
(toi=ti, fou=tolo, moi=eu, peur=medo, jour=día)

E unha vez rematada a entrega dos premios falamos coa Noelia, mantendo o seguinte intercambio:

- Por que te presentaches ó certame poético?
- Interesábame o tema e pensei que tiña algunha oportunidade de gañalo en francés.
- Por que nesa lingua precisamente?
- Síntome moi segura en francés e eso animoume.
- E por que o enfocaches polo desamor?
- Sempre se fala de amor, amor…, coidei que podía facer algo diferente, que era mellor falar de dúas persoas que non coinciden, que se aman en momentos diferentes.

Pois sí, a Noelia soubo coller esa esencia do desencontro amoroso, que non é tan raro nas parellas humanas: hoxe ámote eu e ti pasas de min, mañá ó revés. C’est la vie!

NO PATIO (DE BUTACAS) DO CINENSINO (1)

Unha actividade moi ligada á biblioteca ven sendo a do CINENSINO. Coa colaboración de Neria, que aporta persoal, material de proxección e os caderniños para traballar na aula, temos a posibilidade de ver tres pelis que nos falan sobre aspectos importantes na educación da mocidade.
Os caderniños, como o da imaxe, permiten traballar nas titorías os aspectos salientables para educar en valores democráticos.

Concretamente neste trimestre tivemos unha peli, El niño de Marte, que nos falou dun neno diferente. Un neno que non se adapta ás características que marcan as reglas sociais imperantes: ven sendo algo así “como un neno marciano”.
A pregunta, unha vez mirada e vista a peli, podía ser esta: que facemos con el? Seguro que moitos dirán: reenvialo ó seu planeta!
Deso vai esto do cinensino, non?

OU O COMENTARIO DUNHA EXPOSICIÓN AMATORIA

A biblioteca montou unha exposición sobre poesía amorosa. Para reivindicar o feito de amar e o feito de dicir o noso amor con palabras.
Nestes tempos de internet haiche moito “tkm”, “qroxe”…, pero, curiosamente, son tempos de pouco amor. Porque querer e amar poden imitarse moito, pero pasar de querer a amar, vén sendo como pasar de río a mar: haiche que desembocar con xeito.
Para comentar a exposición, preguntámoslle a unhas rapazas de 2º nivel (xa mociñas?), que toman o fresco e algunha lambetada ocupando un banco do noso patio.

Sabedes algo da exposición? É o mesmo querer que amar? E sacamos algo como esto:

- Vimos a exposición, pero non collimos ningún libro para ler algún poema.
- Amar non é o mesmo que querer. Amar é enamorarse dunha persoa, amar é querela con paixón, non é o mesmo que querer a un amigo, ou querer a túa nai…

Pois si, parece que o teñen clariño. Seguriño que de cando en vez observan se hai paseando algún posible "apaixoante". Espero que teñan sorte!

Eu seguirei patrullando.

PODE SER UN CONCURSO...

Muchacho que sería yo mirando
aguas abajo la corriente,
y en el espejo tu pasaje
fluir, desvanecerse.

Dinos un poeta falando da mocidade. Que tal se, antes de te desvaecer, contestas unha pregunta nun comentario e fas que durma hoxe máis contento?
Todo proceso de comunicación ten unha primeira porta e nada mellor que abrila xa un día como hoxe…
Esta estrofa do mozo e o espello está nun libro chamado, en linguaxe bibliotecario: 860P , ALE , vic . A pregunta que me gustaría ollar contestada di así : quen é o autor dese libro?